پیروان مكتب تشیّع و دادادگان خاندان پیغمبر علیهم‏ السّلام با اتكاى به آیات كریمه قرآنى و روایات شریفه، این موضوع را حتمى دانسته و بدان اعتقاد قلبى دارند.

خداوند در قرآن كریم خطاب به رسول اكرم صَلّى‏ اللَّه‏ عَلَیْهِ‏ وَآلِه‏ وِسَلَّم مى‏ فرماید:

وَ مِنَ الَّلیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى اَنْ یَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً؛ (1) پاسى از شب را از خواب برخیز و به قرآن و نماز بگذران. این یك وظیفه اختصاصى براى توست. امید است كه پروردگارت تو را به مقامى قابل ستایش برساند.

در تفسیر آیه از اهلبیت عصمت علیهم‏السّلام آمده كه مقصود از این مقام محمود، مقام شفاعت است. (2)

شفعاء یوم‏ القیامه متعددند و در رأس همه، رسول خدا، پیامبر خاتم صَلّى ‏اللَّه‏ عَلَیْهِ‏ وَآلِه ‏وِسَلَّم مى ‏باشند. چنانكه علاوه بر آیه فوق روایات متعدّد دلالت بر این موضوع دارد و نیز ائمه طاهرین، جزء شفعاى عنداللَّه مى‏ باشند و این مقتضاى آبرومندى آنان در نزد خداى تعالى و رأفت آنان نسبت به بندگان‏ خداست و در زیارت حضرت امام حسین علیه ‏السّلام مى‏ خوانیم: اَلَّلهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَالْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ...

بارخدایا! شفاعت ‏حسین علیه‏السّلام را در روز ورود بر خودت روزیم فرما.

بالاخره در طبقه مردان، انبیا و اوصیا و ائمه طاهرین و برخى دیگر شفاعت مى ‏كنند و نیز در میان زنان و طبقه بانوان كسانى هستند كه داراى مقام والاى شفاعتند و شخصیّتهاى گرانقدرى كه به اذن ‏اللَّه‏ تعالى در قیامت، شفاعت مى ‏كنند.

و آنچه كه در اینجا مسلّم است، اینست كه دو معظّمه دوران و افتخار بانوان جهان، دو شخصیّت بى ‏نظیرِ فاطمه نام، یكى حضرت صدّیقه طاهره، فاطمه ‏زهرا صلوات ‏اللَّه‏ علیها وعلى ‏ابیها وبعلها وبنیها و دیگرى كریمه آل محمّد و بضعه حضرت‏ موسى بن جعفر علیه‏السّلام، حضرت فاطمه‏ معصومه علیهاالسّلام صاحب مقام شفاعتند.